همانطور که می دانید هیچ کونه سند مکتوبی در مورد گذشته سیریز و جود ندارد اما شواهد و قرائن زیادی حکم میکند که روستای سیریز یکی از قدیمی ترین روستا های استان کرمان می باشد. سندی دال بر قدمت و تاریخ این روستا می باشد تاریخ شهادت امامزاده موسی بن جعفر که در حاشیه این روستا در تاریخ ۱۲۳هجری حدود ۶۰ سال پس از واقعه کربلا اتفاق افتاده است و محل شهادت آن حضرت در کنار یکی از قدیمیترین قنات های روستای سیریز یعنی قنات فتح ایاد است. بنابر این می توان گفت که در این منطقه در ان زمان آثار حیات موجود بوده و دلی دیگری که قدمتا روستا را مشخص می کند وجود یک گورستان در محله فتح اباد که به پیر فتح اباد معروف است می باشد چناچه پیران می گویند قبرها این گورستان بیت المقدسی می باشد چنین می توان گفت سیریز یکی از روستاها ی تاریخی با سابقه طولانی استان کرمان می باشد.
وجود سه قلعه بسیار محکم و عظیم در گذشته حاکی از عدم امنیت در ان زمان می باشد و دلیلی است بر اینکه این روستا در قدیم الایام مورد هجوم بیگانگان بوده است چناکه از گفته های بزرگان و سالخوردگانبر می آید مهاجمین به دو گروه عمده تقسیم میشوند.
الف)دزدان معروف و مشهور ایلات فارس از جمله حسین خان بهار که سر پرستی ساکس درسفرنامه خود از او یاد کرده و چنین می نویسد از سیریز عبور میکردیم که می گفتند سال گذشته اینجا را حسین خان بهار لو به غارت برده و از دزدان معروف دیگر می توان از صمصام خان ،ضرغام خوان ،فرضعلی ولشنی نام برد.
ب) گروه دوم حاکمان و فرماندارانبخشها و شهر های مجاور بودند که این گروه در دوره های معروف به شاه میری(زمانیکه شاه با حاکم استان فوت می کرده)دست به چپاول به روستا های تحت سلطه می زدند.که این کار به به این صورت انجام می گرفته که چون شاه یا حاکم ناحیه فوت میکرده در کشور یا در ان منطقه هرج و مرج به وجود می امده و حاکمان بخشها از این موضوع سوء استفاده کرده و دست به دزدی می زدند و با این کار هم منافع زیادی عایدشان می شده و هم رعب و وحشت زیادی در مردم ایجاد می کردند.از این گروه می توان به شارخ خان حاکم زرند را نام برد که به عقیده گروهی از پیران این روستا در زمان شه میری رو ستا را غارت نموده که کار به جنگ و خشونت انجامیده.
همانطور که گفته شد به دلیل عدم امنیت سه قلعه مستحکم و عظیم وجود داشته بقایای ان نیز هنوز پا برجاست .شکل کلی این سه قلعه بدین صورت بوده که هر یک دارای برج و باروی دید بانی و دروازه و قسمتی هم برای نگهداری احشام بوده است و از هر قلعه دو رشته قنات عبور می کرده که در مواقع اضطراری آب ساکنین را تامین می نمود. و در مواقع خطر تمام مردم با دامها و اموال دیگر خود شب ها را در قلعه می گذراندند و دید بانها در برجها هوشیار باش و بیدار باش می گفتند که خود باعث ایجاد رعب و وحشت میان مهاجمان و همچنین باعث اطمینان خاطر مردم می شدند.
